De flashpacker...

Eigenlijk mag ik mezelf geen echte backpacker noemen. Ik ben niet in Australië om even de sfeer te proeven, de omgeving in me op te nemen om daarna door te reizen naar het volgende land. Dat alles om de wereld te zien in een zo klein mogelijke rugtas. Nee, ik moet mezelf in de categorie flashpackers zetten.

De flashpacker is een toerist die zich verplaatst met een laag budget, maar net genoeg om het leuk te maken. Stel je een reis voor vanuit Barcelona, langs de Costa Brava, Rome, Venetië, Kroatië, Athene. Hier neem je voor een paar dagen een relaxte Middellandse Zee-cruise (of hoe je dat ook schrijft met de nieuwe spellingsregels ;)) naar Kos en via Marmaris en Istanboel in Turkije vind je dat het tijd wordt om het binnenland op te zoeken. Dus je vliegt naar Boekarest (Bulgarije) en reist met een groepje door Transsylvanië en je slaapt een nachtje bij de zigeuners in een traditionele tent gemaakt van koeienhuiden. Nog even langs Boedapest en met de trein naar Wenen en Berlijn en dat was de laatste dag: je vliegt terug naar huis.

Alle plekken die ik nu bezocht heb zijn heel modern, maar vooral erg toeristisch. Ieder dorpje kent zijn eigen informatiecentrum en minimaal één kantoortje waar je een tour naar de toeristische trekpleisters kunt boeken. De grote steden kennen er tientallen, ieder met zijn eigen specialiteit of aanbieding. Zoals een medewerkster van een touroperator het beschreef is de flashpacker dan ook een 'up-market'-segment waar leuk geld aan te verdienen valt.

Australië is een land dat erg op hygiëne let. Je vindt weinig rommel op straat, afval wordt gescheiden, etc. Uiteraard is het gewoon een modern westers-vergelijkbaar land waar iedereen engels spreekt, maar dat merk je pas als je hier bent. Het transport, bussen en treinen, is wat wij gewend zijn, alleen rijden ze minder regelmatig als in Europa. De hostels zijn altijd zeer schoon en als ik in de afgelopen weken totaal 5 kakkerlakkken heb gezien, dan is dat veel. Het beddegoed is tot nu altijd verzorgt, ik mocht nog geen slaapzak gebruiken ook weer vanwege de hygiëne.

Iedere dag moet je uiteraard zelf voor je eten zorgen. Je kan zelf koken in de gezamenlijke keuken van het hostel, de ene keer wat schoner dan de andere keer. Een nieuw hostel in een nieuwe stad begint dan ook altijd met de dichtsbijzijnde supermarkt opzoeken, zoals Woolworth's en Coles, maar het ontbijt, lunch en avondeten haal je ook net zo gemakkelijk bij een bakker om de hoek. Zelf begin ik de dag met simpel cornflakes of een boterham, lunch is soms een 'pie' of iets anders lekkers van de bakker om de dag door te komen. Het avondeten kan van alles zijn, zolang je maar tijd en zin hebt om te koken. Goedkoop en makkelijk blijft de pasta en dat zie je ook genoeg klaargemaakt worden. Daarnaast zijn er de noodles, nog goedkoper en makkelijker, en (geroosterd) brood. De hostels in de meeste plaatsen waar ik geweest ben zitten dichtbij een winkelcentrum waar je een ruime keuze hebt uit fastfood, zoals McDonald's, Hungry Jack's (de Australische naam voor Burger King), Red Rooster (kip en vis), NoodleBox en locale restaurantjes en cafeetjes waar je het zo duur kan maken als je zelf wilt. In Cairns waar ik nu zit, zijn er zelfs backpackerscafees waar je voor 10 dollar een flinke maaltijd kunt bestellen. Veelal ook een lokkertje om je 's avonds terug te laten komen om er uit te gaan.

Verder heb je in het hostel de gezamenlijk koelkast, waar je je spullen gelabeld in kan plaatsen zodat niemand van elkaar steelt, maar ook dat gebeurd toch nog regelmatig. Daar staat weer tegenover dat je spullen in de koelkast die je niet mee wilt nemen naar je volgende bestemming, op de 'free food' plank kan zetten zodat anderen die gratis kunnen gebruiken. Soms vind je hier hele maaltijden terug, altijd staat er wel boter of ketchup. Er is altijd weinig over de datum en er wordt ook weinig weggegooid door backpackers. Ideetje voor op het werk? In de grotere hostels heb je dan ook mensen die je ziet scharrelen om wat eten. Niet mijn manier van eten, maar als je geen geld meer hebt, een goedkope manier van overleven.

Slapen doen de meeste back- en flashpackers nog altijd op een 'dormroom', een kamer met meerdere bedden van 4 tot 20 stuks, soms met alleen mannen, soms gemixt met ook vrouwen. Enkele keren met toilet en douche op de kamer, vaak ook gewoon op de gang. Vooral de geur is kenmerkend, je ruikt het overal in de dormrooms, maar ook het snurken van meestal mannen en de tassen van meestal vrouwen die verspreid liggen door de kamer. Dan heb je nog je vuile was. Wasmachines kosten 3 dollar per keer en als het ook nog droog moet worden, kost het je nog eens 3 dollar. Niet echt goedkoop, maar een flashpacker wast zelf niet, dat begrijp je inmiddels wel.

Uiteraard is er dan nog internet. Enkele hostels (zoals degene waar ik nu zit) bieden het gratis aan, bij de anderen en ook in enkele boekingskantoortjes kost het gemiddeld 4 dollar per uur. Voor het uploaden van de foto's ben ik al gauw 1,5 uur kwijt wat me dus 6 dollar (=4 euro) kost. Maar voor 1 dollar (een kwartier) kun je al snel je mail en bankrekening checken en natuurlijk facebooken (wordt dat het nieuwe woord van 2010?). Dus dat doe je ook het meest, een keer per dag.

Eigenlijk begint het al heel normaal te worden dit flashpackersleven, maar het nadeel ervan is dat het duur is. Australië is niet zo'n goedkoop land, in vergelijking met Nederland. En dan zeg je vast: je bent er maar 1 keer in je leven dus geniet er van! Nou nee, dat denk ik niet...