De laatste Australische dagen...

Vorige week zat ik zo'n beetje middenin de Outback, het weekend daarop in de stad Adelaide en na weer door Niemandsland gereisd te hebben ben ik weer terug in de beschaafde wereld.

Na het einde van de tour en wat rondhangen in Adelaide, het is een klein winkelcentrum met veel kledingwinkels, heb ik Kangaroo Island bezocht. Een eiland wat je gezien moet hebben, zegt men, maar ik had slechts één dag. Dus na wat reisbureautjes afgelopen te hebben bleek dat er slechts 1 aanbieder is met een dagtoer en die kost gelijk 250 dollar. Tegen de huidige koers, want die is sinds ik ben aangekomen begin januari flink gestegen, van 169 euro een mooi gat in het budget. De tour op zich was volgepakt, maar dat moet ook wel als je eerst 1,5 uur naar de veerboot reist, een uur over de overtocht doet en dat ook op de terugweg. 's Ochtends vroeg bij het busstation zijn is dan ook een iets te normaal tijdstip geworden voor me. Nee, collega's, ik blijf om 9 uur beginnen!

Op Kangaroo Island, genoemd naar de hoge populatie kangoeroe's, maar die ik zelf amper heb gezien, bezochten we verschillende uitzichtspunten, een strand vol zeehonden - toepasselijk Seal Bay genoemd - en een roofvogel demonstratie. Best leuk allemaal, maar het nadeel aan die iets duurdere tours is dat er voornamelijk gepensioneerden in zitten. Naar mijn mening is het ook een fout van het reisbureau, omdat die wel dacht dat het voor een jong publiek was die de hoogtepunten van het eiland in rap tempo wilt zien. Ach, het is niet anders, ik kan nu wel weer een vinkje zetten op het lijstje van te bezoeken attracties.

De dag erna, ik kon gelukkig uitslapen, was de tweede dag van het Adelaide Sevens toernooi. Tussen 2 uur 's middags en 8 uur 's avonds werden er 22 rugbywedstrijden met teams van 7 spelers gespeeld die ieder slechts twee helften van 7 minuten heeft. Voor deze dag had ik een ticket gekocht en dat geld was het meer dan waard. Aan het toernooi doen 16 internationale teams mee en de verschillende supporters van die landen maken het een leuk evenement. Uiteraard zijn er de bekende rugbylanden zoals Frankrijk, Engeland, Schotland, Wales, Amerika, Australië en Nieuw Zeeland. Landen uit het pacifische gebied: Samoa, Fiji, Papoea Nieuw Guinea, Tonga, Niue en Japan. Maar ook landen waarvan ik het niet verwachtte: Kenia, Zuid Afrika en Argentinië. Een mooie mix die een zonnige dag erg geslaagd maakten. De winnaar van het toernooi moet je zelf even opzoeken, ik had slechts voor die zaterdag een kaartje en dat waren de poulewedstrijden.

Zondag vertrok om half 7 's avonds de trein Indian-Pacific vanuit Adelaide. Deze had ik al geboekt in november voor ik vertrok naar Australië en het was ook niet zo gek dat ik stoelnummer 1 had. Als backpacker heb ik de goedkoopste variant gekocht waar je je stoel niet in slaapstand kan zetten, hoogstens wat achterover, en waar je je eten aan boord moet kopen of zelf meebrengen. Ga je voor meer luxe dan betaal je met de duurste variant 2400 dollar (1700 euro) inclusief eten. De reis zelf is eerlijk gezegd weinig aan. Ja, je reist over het langste rechte stuk treinrails ter wereld, maar je stopt niet om er een foto van te kunnen maken. Ja, je ontmoet andere backpackers waar je je reisverhalen mee deelt en als je zin hebt de nacht doorhaalt. En ja, je stopt in een desolaat dorpje waar nu nog slechts 4 mensen wonen en het na de goudkoorts er dus mooi uitgestorven bij ligt. Overdag zag ik hetzelfde uitgestrekte landschap als een week eerder, maar in een ander deel van Australië. Het interessante deel met afwisseling vlogen we voorbij als het donker was. Terwijl het buiten lekker weer is, is het koud in de coupé. Gelukkig ben je niet de enige die amper slaapt, dit heb ik de volgende dag ook goed kunnen inhalen. Het was geen teleurstelling, maar mijn verwachting over 'één van de mooiste treinreizen ter wereld' was misschien iets te hoog.

Nu zit ik alweer enkele dagen in Perth. Een relaxte stad, rond de 30 graden (ik raak aan die temperatuur gewend inmiddels) en met leuke plekken waar je de dag door kan brengen. Zoals de gratis musea en bibliotheek, het winkelcentrum of de parken.

Morgenochtend vlieg ik voor mijn laatste vakantiedagen naar Bali, waar ik nog even een extra kleurtje en misschien wat toeristische attracties mee kan pakken. Het internetcafé zit er niet ver van mijn verblijfplaats, dus ik zal er vast nog wel een berichtje schrijven.