Het Rode Hart...

Daar is 'ie dan eindelijk: het verslag van de 14 dagen van noord naar zuid. Vertraging had meerdere redenen, die ik allemaal achterwege laat, laat ik gewoon beginnen.

Mijn 14-daagse-tour begon in Darwin, helemaal in het noorden van Australië. De eerste drie dagen reisden we met een groep van 16 door Litchfield Park met mooie watervallen, vaarden we op de Adelaide River waar krokodillen gevoerd worden door ze te laten 'springen' uit het water en hebben we verschillende wandelingen gemaakt naar kleine en grotere watervallen waar je in het water uiteindelijk een duik kon nemen (wel daarna nog even teruglopen natuurlijk). Doordat wij er midden in het regenseizoen waren, The Wet voor de locale bevolking, was het reisprogramma iets aangepast. Daardoor hebben we geen Jim Jim Falls en Twin Falls gezien, terwijl die juist het mooist zijn met veel water! 's Nachts sliepen we in tenten. Kamperen? Nee, want je had gewoon een bed met lekkere matras en de tweede nacht zelfs een ventilator in de tent.

Terug in Darwin was de groep waarmee de tour begon al wat hechter geworden en zijn we samen gaan eten. Als je allemaal de volgende ochtend weer om half 6 moet vertrekken schept dat toch een band.

Die volgende ochtend begon het volgende deel van de reis, naar Alice Springs in drie dagen. De dagen bestonden vooral uit veel reizen, bijna 1800 kilometer moest er afgelegd worden, in een oncomfortabele bus. Iedereen boven de 1m80 had amper beenruimte, maar ook dat is weer overleefd. De provincie Northern Terrotory waar we doorheen reisden is de Outback. Verlaten stukken land (veelal eigendom van boeren), zonder dat je er iemand tegenkomt. Het is vele malen groter dan Duitsland of Frankrijk, of bij elkaar, maar er wonen slechts 220.000 mensen. Darwin is de grootste stad, daarna Alice Springs.

Allereerst liep de reis langs Katherine Gorge, die ook weer door het regenseizoen niet volledig toegankelijk was, maar wel ontzettend mooi is. Vooral de riviertocht met allemaal Duitsers in de boot was erg grappig. Zolang je doet alsof je ze niet verstaat, zijn ze helemaal niet meer zo lastig tegen je (gheghe).
Langs de snelweg is niet veel te beleven in allemaal kleine plaatsjes. Het engelse woord 'quirky' (http://www.thefreedictionary.com/quirky) is ook een goede benaming voor de plaatsen die je op zo'n dag bezoekt. Zoals Daly Waters, waar reizigers iets achterlaten in de plaatselijke pub door er een nietje in te slaan zodat de muren en het plafond vol hangen met kleding, geld, foto's, I.D.-kaarten, nummerplaten, etc. Of een verlaten tankstation waar alleen de winkel nog open is, maar ook een soort van mini-dierentuin is met slangen en kleurrijke vogels en papegaaien. Of een verlaten vliegveld of telegraafkantoor.

Na een bezoek aan het bijzondere Devils Marbles, de foto's zeggen alles, en het oversteken van de Steenbokskeerkring, toch een hele belevenis, kwamen we de derde dag aan in Alice Springs. Het eten was voor een deel van de groep een afscheidsdiner doordat zij de volgende dag aan een nieuwe trip begon, terwijl we met een groepje van 6 overbleven voor nog eens zes dagen samenreizen. De twee vrije dagen in Alice zijn besteed met uitslapen op een heerlijk tweepersoonsbed, door de stad wandelen, langs of in het zwembad liggen en 's avonds met elkaar eten. Van quadrijden is niets meer terecht gekomen.
Dat bed had ik trouwens nadat ik mijn overnachting had ge-upgrade tegen een kleine bijbetaling. Samen met iemand anders was dat redelijk goed te doen en het waren heerlijk rustige nachten na de campingmatrasjes. Ik weet het, back-to-basic is het allang niet meer.

De negende dag vertrokken we om kwart over 5 's ochtends (!) uit Alice Springs. Er is namelijk niemand die jou vooraf vertelt dat de hoofdattracties op 5 uur rijden van Alice liggen. Het enige wat we die dag gedaan hebben was het bewandelen van Kings Canyon, wat ook een van de hoogtepunten van de reis was. Slapen doe je 's nachts uiteraard buiten, in een Australische 'swag', een extra grote slaapzak van canvas met een matrasje binnenin. Het uitzicht op de sterrenhemel is dan onbeschrijfelijk.
De volgende dag was het nóg vroeger opstaan, omdat je natuurlijk de zonsopkomst boven Uluru (of Ayers Rock, de Engelse benaming) wel mee wilt maken! Hierna een wandeling rondom de gigantische rots en naar het nabijgelegen Kata Tjuta, om uiteindelijk de dag af te sluiten met een glas wijn bij de zonsondergang die over het landschap valt. Wat niet eens echt rood is, maar groen doordat er veel water in de grond zit waardoor de planten weer gewoon kunnen groeien.

Het rode, verlaten deel van Australië, de Red Center, ligt dan ook meer zuidelijker, richting eindbestemming Adelaide. Na Uluru verlaten te hebben, was Coober Pedy onze laatste stop. De grond hieromheen zit vol met steentjes die veel waard kunnen zijn: opaal. De stad zelf is afgegraven en kende lege mijnen totdat iemand bedacht dat het ook wel koel is als je in zo'n oude mijn gaat wonen. Dus dat doet nu 70% van de inwoners. Als toerist doe je dat ook voor een nacht en het is ondergronds heerlijk donker en superstil. Zelf heb ik nog wat gegraven, maar dat was meer voor de lol. Tijdens een museumbezoekje kreeg ik al een geslepen steen in m'n handen gedrukt, een leuker souvenirtje.

Tot aan een grotere stad, Port Augusta, was het landschap af en toe echt bizar. Kilometers lang staan er slechts enkele bomen langs de weg en voelt het echt, met de rode grond, alsof je in de Red Center zit, het asfalt is dan toepasselijk ook rood. Of het staat vol met groene bomen en gewassen en vliegen er vogels over de snelweg. Kort na Port Augusta beginnen de Flinders Ranges, verschillende bergen, waar we de laatste twee dagen hebben doorgebracht. Hier hebben we onder andere een zware wandeling op een van de bergen rond Wilpena Pound gedaan, maar het uitzicht is dan wel adembenemend en de tocht meer dan waard. Op de laatste dag beklommen we The Dutchman die in de namiddag werd gevierd met een wijnproeverij. Daarna was het doorreizen naar Adelaide waar de reis eindigde.

's Avonds hebben we met hetzelfde groepje van 6 wederom samen gegeten en de volgende dag het strand van Glenelg bezocht. Maar uiteindelijk kwam er aan de twee weken met elkaar toch echt een einde. Iedereen ging weer zijn eigen weg.

Mijn plannen zijn een dag Kangaroo Island (inmiddels gedaan), een dagje Rugby Sevens en de Indian Pacific naar Perth zondag. Maar later meer...

P.S.: op de foto's moet je nog echt even wachten. Totaal heb ik er 1400 gemaakt in de twee weken en ik heb nog geen tijd gehad ze te bekijken.