Het vakantiegevoel...

De laatste dagen van m'n lange vakantie zitten er bijna op. Gisteren was het maandag en besefte ik dat ik nog maar één week te gaan had voor ik weer aan het werk mag. En het voelde snel na 3,5 maand. Dus de resterende tijd heb ik iets meer uitgegeven dan ik in eerste instantie had gedacht, maar ik wilde nog even het vakantiegevoel vasthouden. Vooral op Bali is daar alle mogelijkheid toe.

Sinds vorige week heb ik weer de toerist uit mogen hangen bij allerlei attracties. Doordat ik geen duidelijk Balinees uiterlijk heb en al geen woord Indoneschisch spreek, houdt het in dat ik extra betaal voor entree, parkeren en drankjes. Gelukkig behandelt mijn gids me als een vriend en rijdt naar de leuke kleine restaurantjes langs de weg die goed eten hebben en helemaal niet duur zijn.

Iets toeristisch, maar nog steeds goedkoop is trouwens Batur. Een zeer goed verzorgd restaurant met uitzicht op de vulkaan en het meer rekende slechts 9 euro p.p. voor een all-you-can-eat met drankjes. Bij de tempel van Batur kwamen verschillende bedevaartgangers en het was er erg druk die dag. Hinderde niet, want de tempel was daardoor nog mooier versierd als normaal. De terugweg was gezelliger: een wolk bleef hangen op de berg waar wij waren waardoor we in een hoosbui terecht kwamen. Niet slechts enkele minuten, maar een uurtje ofzo. Nee, op zo'n moment ben ik blij dat ik geen motor of scooter gehuurd heb.

Enkele dagen eerder waren we bij de koninklijke tempels in Besakih. Uitgerekend die dag was het de jaarlijkse bedevaart voor balinese hindoes. De locale gids van de tempel zelf, die flink betaalt moest worden anders kom je er niet in, beschreef het als Mekka, maar dat horen de hindoes liever niet. Het was erg druk, maar gemoedelijk. Families van verschillende kasten (ze schijnen wel te bestaan op Bali, maar het is niet zo uitdrukkelijk te zien als in India) kwamen bij elkaar om hun goden te eren en naar de geboden te luisteren. Ik schijn dus geluk gehad te hebben dat ik er die dag was, want normaal gesproken zijn er alleen toeristen en reguliere vereringen. Hierbij zetten ze een soort mandje, gemaakt van bladeren, gevuld met offers (veelal bloemen en fruit) op een plek die vereert moet worden of aandacht van de goden verdient. Deze mandjes kom je ook overal tegen op de gekste plaatsen, omdat ze voorspoed en geluk brengen.

Uiteraard heb ik ook op het strand van Kuta gelegen. Nou ja, op een bed met parasol van 8 euro. En een biertje gedronken voor 2 euro. En zoals het hoort een massage gehad voor 16 euro. Heerlijk de hele middag, avond en nacht naar de kokos ruiken! Nee, dan was de iets duurdere, maar zeker aan te raden Baliwi Spa beter. De cappuccino-scrub die ik ondervond voelde weer echt aan als vakantie op Bali. Na een half uurtje duiken, wat ik daarvoor had gedaan, was dat heerlijk ontspannen.

Dat was best leuk om weer te doen trouwens. Ik was degene met 'ervaring' en werd zonder echte instructies het water in geroepen. Eventjes wennen, maar het ademen en zwemmen met al die spullen om voelde al snel vertrouwd aan. De vissen waren geweldig om te zien, inclusief Nemo z'n balinese neefjes en de mijnen uit de Tweede Wereldoorlog die voor de kust van Bali liggen. Iets minder om te zien was het platgetrapte koraal, maar het is dan ook geen beschermd natuurgebied (zoals de Great Barrier Reef). Een paar dagen ervoor had ik al gejetskied bij hetzelfde bedrijf en dat beviel ook goed. En doordat ik zag dat het geld nog niet op is, heb ik het een tweede keer gedaan, twee dagen na het duiken. Adrenaline, whaaa.....!!!

Vandaag was het weer de beurt aan Kuta's strand, maar iets verder weg van het centrum. Dus minder verkopers en goedkopere drankjes. Toch vind ik het jammer dat zo'n groot strand verpest is. Het ligt namelijk vol met rotzooi. Eventjes de zee in kan, maar je loopt door de toeristen-afval waar niemand zich om bekommert helaas. Dan is Sanur of Nusa Dua toch mooier om te zien. Vandaag kwam ook het besef dat ik gewend ben geraakt aan het niets doen en iedere dag zelf je ochtend, middag en avond te bepalen. Dat is vanaf maandag aanstaande wel weer even anders.

Nu en morgen nog even genieten dan maar, morgenavond, 8 uur Indonesische tijd, vlieg ik terug om donderdagochtend heel vroeg, 7 uur Nederlandse tijd, aan te komen. The Dutchman is coming home...