We hebben een dingo gezien...

Het is alweer een maand dat ik in Australië zit en het lijkt wel erg snel te gaan. Maar als ik mensen dan vertel wat ik nog voor de boeg heb, dan is 2 maanden nog een hele tijd.

Zaterdag, zondag en vandaag zat ik op Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. Je kan het eiland alleen met een 4WD doorkruisen, er zijn namelijk geen verharde wegen. Voor de toeristen (backpackers, maar ook families) zijn er dan 2 opties: zelf rijden zonder gids of je laten rijden door een gids. Over de self drive tour gaan veel verhalen de ronde, zelf koos ik voor de guided tour. In de self drive 4WD zit je in een groep van 6 tot 9 personen drie dagen in de auto en verken je het eiland. Je rijdt in kleine groepjes, maar je bepaalt onderling wie er rijdt. Ook kampeer je op de campingplaatsen aan het strand of in het regenwoud en moet je zelf voor het eten zorgen. Bij enkele touroperators moet je ook vooraf alles zelf kopen. Verder ben je verantwoordelijk voor de auto als er wat gebeurd. De verhalen over doden door ongelukken en grote geldbedragen die backpackers moesten betalen nadat hun auto totalloss was gegaan, zijn allemaal waar, volgens mijn gids.

Op de guided tour zit je in een bus met bestuurder/gids en ca. 30 lotgenoten. Het zijn wel bussen met vierwielaandrijving en flink vermogen en lijken dan ook erg op de racetrucks uit de Dakar-rally. Naast de airco in de bus, slaap je in een lodge met 3 anderen op een kamer en deel je de badkamer. Net als in de hostels eigenlijk, netjes verzorgd en een warme douche 's ochtends. Overdag is het ontbijt vlakbij de lodge, wordt de lunch onderweg verzorgd en eet je 's avonds ook weer bij de lodge. Ja mam, ik heb hier mijn vitamines wel binnengekregen hoor ;)

Op de eerste dag wordt je om half 8 van je hostel opgehaald waarna je met de boot naar het eiland vaart. Daar stap je gelijk in de bus en rij je 2 minuten later een zanderige heuvel op waar je doorelkaar wordt geschud en je gelijk weet wat je de komende dagen te wachten staat. Zaterdag was het zonnig, best warm en licht bewolkt. We bezochten 's middags dan ook het bekende meer Lake McKenzie met wit strand, blauw water en groen regenwoud. Helaas reden we in een bus die geen zin meer had om het eiland rond te rijden, want op de terugweg naar de lodge kwam hij een heuvel niet meer op. In het zeer zachte zand waren sporen van een halve meter gereden die dag en dat trok hij niet meer. Dus na enkele pogingen werd besloten deze bus te laten staan en zijn we thuisgekomen in een tweede. Het was een ervaring op zich, met een groep van 30 mensen langs een zandweg staan.

De tweede dag werd weer vroeg opstaan, vertrek vanaf de lodge na het ontbijt om 8 uur al. Maar als je wat wilt zien op een dag moet je wel, het is vroeg licht en ook vroeg donker. Het had wel die nacht licht geregend en tijdens het ontbijt viel er weer regen, dus de dag zou niet meer zonnig gaan worden werd ons verteld. Dat merkten we bij de eerste stop, Eli Creek, waar je in kon drijven. Dus je kleedt je om, maar net als je van plan bent er in te lopen, begint het te plensen! Een heerlijke tropische regenbui en je staat nu toch in je zwemgoed, dus zo erg is het weer niet. Wel even snel je tas beschermen tegen de regen, maar dan drijf je toch het riviertje af en als je bij het strand bent is de bui alweer over.
Daarna begint de rit over het strand. Waar je over de zandwegen (ze waren inmiddels beter door de regen) slechts 30 km/u mag rijden, is op het strand 80 km/u toegestaan. De meeste ongelukken gebeuren dan ook op het strand, omdat er makkelijk 100 gereden kan worden en de vaak onervaren bestuurders dan eventjes de smalle, maar diepe en gevaarlijke geulen over het hoofd zien. Onze bestuurder is al 15 jaar ervaren op Fraser Island, dus de 80 werd wel gehaald. Dan is het altijd leuk om de self drivers voorbij te razen.
Langs het strand ligt onder andere North Head, waar je een uitzicht hebt over de twee stranden waaraan het ligt. Ook is een gestrand schip een leuke toeristische attractie, maar dan moet het niet regenen, dan is er weinig aan. Het was wel de hele dag bewolkt en soms regenachtig, toch hebben we redelijk wat kunnen zien, zoals de duinen midden op het eiland die met een beetje zon al ontzettend heet aanvoelen.
Aangezien deze tour de Cool Dingo Tour heet, hebben we ook nog een dingo gezien. Er leven er 120 op het hele eiland, maar dat is veel groter dan dat wij hebben gezien. Het hele eiland is een beschermd, nationaal park en grote delen zijn dan ook afgeschermd voor toeristen.

De derde en laatste dag viel helaas wel in het water. We konden weer vroeg op, maar het regende al flink die nacht. Voor, tijdens en na het ontbijt viel er motregen of een flinke hoosbui, dus dat voorspelde weinig goeds. Het hele plan van die dag werd al na een uurtje weggespoeld na een bezoek aan Lake Wabby. We werden gedropt op 20 minuten loopafstand van het zoetwater meer, het regende al een beetje op de weg daarheen. Bij het meer aangekomen begon het weer flink te regenen en werd het tijd om de tas beter te beschermen en de regenhoes om te doen. Zelf was ik zo'n gekke Nederlander die zegt wel tegen een paar druppels regenwater te kunnen. Ja, ik heb het geweten. Om weer opgehaald te worden met de bus, moesten we nog 5 minuten lopen over de duinen en 30 minuten door het regenwoud. De regenbui op de duinen werd vergezeld door fijn zand. We zijn flink doorweekt en geschuurd, toen moesten we nog door het regenwoud. Ik was natter dan nat, ik woog een paar kilo extra door het water in mijn kleding, I was soaked.
De enige stop die we daarna maakten was een restaurant, midden op het eiland langs het strand, ver weg van alles en iedereen. Daarna reden we terug naar de haven, waar de gids de natte kleding liet drogen en hebben we in de tussentijd gekletst over het slechte weer. Dat we best wel geluk hebben met de bus en niet in een tentje langs het strand hebben geslapen die nacht. Onze conclusie was dan ook dat het drie erg gezellige dagen met elkaar waren en ik weer een hoop leuke mensen heb ontmoet.

Morgen reis ik naar Rockhampton waar ik 1 nacht blijf en daarna reis ik door naar Airlie Beach voor de Whitsundays. Hier wordt ook alweer regen verwacht, hopelijk blijft de zee wat rustig als ik zaterdag a.s. de Great Barrier Reef ga bevaren.